زغال فشرده از کربن کریستالی، مواد آلی، مواد معدنی و آب تشکیل شده است.
نسبت مواد معدنی (غیر آلی) نیز به عنوان درجه زغال سنگ نامیده می شود.
اصطلاح “محتوای خاکستر” نیز اغلب در اینجا استفاده می شود.
زغال فشرده کرتاکالر از مواد بسیار با کیفیت تولید گردیده است.
زیرا ماده معدنی به سختی به ارزش حرارتی زغال فشرده کمک می کند، پس از سوزاندن زغال فشرده باقی می ماند و خاکستر را تشکیل می دهد.
با این حال، ماده معدنی زغال فشرده نسوخته همچنین حاوی مواد معدنی به اصطلاح فرار است که به عنوان گاز در طی احتراق خارج می شوند و به تشکیل خاکستر کمک نمی کنند.
بنابراین، مواد معدنی موجود در زغال فشرده نسوخته لزوماً در خاکستر مربوطه وجود ندارند.
ماده معدنی می تواند در درجه اول، به عنوان مثال در طول دوره رسوب گذاری (مانند کانی های رسی، ذرات سیلت ساخته شده از کوارتز) یا به طور ثانویه در طول دیاژنز (مواد معدنی خاک رس، کلسیت) وارد زغال سنگ شود.
میزان ذغال سنگ و خاکستر بر ارزش و کیفیت زغال سنگ تأثیر بسزایی دارد.
مواد آلی عمدتاً از کربن، هیدروژن، نیتروژن، گوگرد و اکسیژن تشکیل شده است.
این یک چارچوب ماکرومولکولی پیچیده را تشکیل می دهد که ساختار و ترکیب آن بسته به نوع زغال سنگ و منشا زغال سنگ متفاوت است.
با افزایش درجه زغال‌زدگی، نسبت کربن به هیدروژن، اکسیژن، نیتروژن و گوگرد در جهت کربن تغییر می‌کند.
با کاهش شدید نسبت اکسیژن و کاهش اندکی نسبت هیدروژن، در حالی که نسبت گوگرد و نیتروژن تقریبا ثابت می ماند.
ماده آلی بر اساس خواص نوری در بخش های نازک و صیقلی به ماسرال های مختلفی تقسیم می شود.
نسبت این ماسرال ها در زغال چوب اساساً بر اساس گیاه (قطعاتی) است که در ابتدا از آن بیرون آمده است.
در پتروگرافی زغال سنگ، نوع زغال سنگ بر اساس نسبت نسبت و رتبه زغال سنگ بر اساس بازتاب، به ویژه نسبت ویترینیت تعیین می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.